JAKOWLEW JAK-18
JAKOWLEW JAK-18
Drugi z samolotów sfotografowanych na czerwcowym małopolskim pikniku lotniczym w Krakowie. To radziecki samolot szkolno-treningowy. Pod zdjęciami krótki opis - z Wikipedii.
(The second aircraft photographed on June Lesser air picnic in Krakow. It is a Soviet jet trainer aircraft. At a brief description of photographs - from Wikipedia.)
Jak-18 to jednosilnikowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji metalowej, kryty płótnem (tylko obudowa silnika jest skorupowa), wyposażony w chowane podwozie o układzie klasycznym, przestawialny skok śmigła i owiewkę zamykającą kabinę. Jak-18 szybko stał się podstawowym sprzętem szkolnym armii i aeroklubów (DOSAAF), gdzie zastąpił przestarzałe samoloty Po-2 oraz UT-2.
Prace projektowe nad samolotem rozpoczęto w 1945, pierwszy prototyp oblatano na początku 1946, a produkcję seryjną rozpoczęto w 1947 w zakładach lotniczych w Charkowie. W 1953 w Chinach uruchomiono produkcję licencyjną pod oznaczeniem BT-3 (CJ-1), a następnie trzy lata później na Węgrzech. Samolot ten okazał się prosty w eksploatacji i stosunkowo łatwy w pilotażu, stąd też wyprodukowano łącznie, w różnych wersjach, ponad 7 000 egzemplarzy. Jedynymi wadami Jaka-18 były: sposób blokowania kółka ogonowego oraz zbyt raptowne wypuszczanie klap w locie.
W lotnictwie polskim pierwsze Jaki-18 pojawiły się w 1949 w szkole lotniczej w Dęblinie, a w 1952 trafiły do Radomia, gdzie stosowano je do końca lat 50. W aeroklubach pierwszy Jak-18 pojawił się w listopadzie 1951, następne trafiły tam w 1957, a kolejne zostały przekazane przez lotnictwo wojskowe w 1958 i 1960. Pojedyncze egzemplarze Jaków przetrwały do początku lat 80.
Oprócz ZSRR, Polski, Chin, Węgier, Jaki-18 były używane w lotnictwie Albanii, Afganistanu, Austrii, Bułgarii, Korei Północnej, NRD oraz Rumunii.
(Yak-18 is a single-engine low-wing cantilevered metal structure, covered with canvas (only motor housing is shell), equipped with retractable landing gear of the classical system, movable See pitch propeller and canopy closing the cabin. Yak-18 quickly became a primary school equipment of the army and flying clubs (DOSAAF), which replaced the outdated planes Po-2 and UT-2.
Design work on the aircraft began in 1945, the first prototype flew in early 1946 and serial production began in 1947 in Kharkiv aircraft plant. In 1953, China started the production license under the designation BT-3 (CJ-1), then three years later in Hungary. The plane turned out to be easy to use and relatively easy to fly, hence the total produced in different versions, more than 7 000 copies. The only drawbacks Yak-18 were: how to lock the tail wheel and the too rapid release of the flaps on the fly.
In aviation, the first Polish What-18 appeared in 1949, in flight school in Deblin, and in 1952 went to the Radom, where they were used until the end of the 50s in aeroclubs first Yak-18 appeared in November 1951, another was taken in 1957, and another has been provided by the air Force in 1958 and 1960. Single copies Yakov survived until the early 80's.
In addition to the USSR, Polish, Chinese, Hungarian, What-18 were used in aviation Albania, Afghanistan, Austria, Bulgaria, North Korea, East Germany and Romania.)
Drugi z samolotów sfotografowanych na czerwcowym małopolskim pikniku lotniczym w Krakowie. To radziecki samolot szkolno-treningowy. Pod zdjęciami krótki opis - z Wikipedii.
(The second aircraft photographed on June Lesser air picnic in Krakow. It is a Soviet jet trainer aircraft. At a brief description of photographs - from Wikipedia.)
Jak-18 to jednosilnikowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji metalowej, kryty płótnem (tylko obudowa silnika jest skorupowa), wyposażony w chowane podwozie o układzie klasycznym, przestawialny skok śmigła i owiewkę zamykającą kabinę. Jak-18 szybko stał się podstawowym sprzętem szkolnym armii i aeroklubów (DOSAAF), gdzie zastąpił przestarzałe samoloty Po-2 oraz UT-2.
Prace projektowe nad samolotem rozpoczęto w 1945, pierwszy prototyp oblatano na początku 1946, a produkcję seryjną rozpoczęto w 1947 w zakładach lotniczych w Charkowie. W 1953 w Chinach uruchomiono produkcję licencyjną pod oznaczeniem BT-3 (CJ-1), a następnie trzy lata później na Węgrzech. Samolot ten okazał się prosty w eksploatacji i stosunkowo łatwy w pilotażu, stąd też wyprodukowano łącznie, w różnych wersjach, ponad 7 000 egzemplarzy. Jedynymi wadami Jaka-18 były: sposób blokowania kółka ogonowego oraz zbyt raptowne wypuszczanie klap w locie.
W lotnictwie polskim pierwsze Jaki-18 pojawiły się w 1949 w szkole lotniczej w Dęblinie, a w 1952 trafiły do Radomia, gdzie stosowano je do końca lat 50. W aeroklubach pierwszy Jak-18 pojawił się w listopadzie 1951, następne trafiły tam w 1957, a kolejne zostały przekazane przez lotnictwo wojskowe w 1958 i 1960. Pojedyncze egzemplarze Jaków przetrwały do początku lat 80.
Oprócz ZSRR, Polski, Chin, Węgier, Jaki-18 były używane w lotnictwie Albanii, Afganistanu, Austrii, Bułgarii, Korei Północnej, NRD oraz Rumunii.
(Yak-18 is a single-engine low-wing cantilevered metal structure, covered with canvas (only motor housing is shell), equipped with retractable landing gear of the classical system, movable See pitch propeller and canopy closing the cabin. Yak-18 quickly became a primary school equipment of the army and flying clubs (DOSAAF), which replaced the outdated planes Po-2 and UT-2.
Design work on the aircraft began in 1945, the first prototype flew in early 1946 and serial production began in 1947 in Kharkiv aircraft plant. In 1953, China started the production license under the designation BT-3 (CJ-1), then three years later in Hungary. The plane turned out to be easy to use and relatively easy to fly, hence the total produced in different versions, more than 7 000 copies. The only drawbacks Yak-18 were: how to lock the tail wheel and the too rapid release of the flaps on the fly.
In aviation, the first Polish What-18 appeared in 1949, in flight school in Deblin, and in 1952 went to the Radom, where they were used until the end of the 50s in aeroclubs first Yak-18 appeared in November 1951, another was taken in 1957, and another has been provided by the air Force in 1958 and 1960. Single copies Yakov survived until the early 80's.
In addition to the USSR, Polish, Chinese, Hungarian, What-18 were used in aviation Albania, Afghanistan, Austria, Bulgaria, North Korea, East Germany and Romania.)
No comments: